ای رسول هاشمی تو بی نظیری در جهان
دیده ی عالم ندیده چون تو مولودی حسیب
نور بخشیدی میان ظلمت شرک و ستم
پارسا گشتند دزدان عرب از درس تو
بَرده و آقا همه، در یک ردیف از عدل تو
تو بشیر مؤمنانی هم نذیر کافران
تو شفیعی، تو رفیعی ، دستگیر هر وضیع
تو نسیبی، تو ادیبی، در دو عالم با نصیب
با کمالی، با جمالی، احمدا ! صاحب نوال
مه لقایی، خوشنوایی، جانفزایی، نور ما
با سخایی، پر عطایی، خوشنما، بدرالدجی
روشنایی، پرضیائی، با وفایی ، با صفا
تو امینی ، تو حَسِینی ، نیک بینی، خُلق لین
تو حبیبی، تو لبیبی، تو معین هر غریب
تو رفیقی، تو شفیقی، تو عتیقی ای صدیق
در نمازی با گدازی پیش ربّ بی نیاز
تو حمیدی، تو سعیدی، تو رشیدی، تو وحید
بهتر و بالاتری از آنچه وصفت می کنم
دست استشفاع «راجی» سوی تو گشته دراز

سرور هر دو جهانی برتر از هر انس و جان
گوش گیتی ناشنیده همچو اندر مِهان
حرّیت با وحدت و توحید شد نیکو عیان
پاکدامن روسپیها، آشکارا و نهان
یک لباس و یک غذا فرقی نبُد در بین شان
سروری تو، بهتری، تو برتری در هر زمان
تو رئوفی،توعطوفی، جسمِ کونین را تو جان
تو نبیلی، بی مثیلی، توجمیلی دلستان
با جلالی ، بی مثالی، خوش خصالی بی گمان
مصطفائی، مجتبائی، مرتضائی، خوش  زبان
ذو العلی، شمس الضحی،خیرالوری ای مهربان
رهنمایی، خوش صدائی، دلربایی، خوش بیان
مه جبینی، نازنینی، دلنشینی هر کران
تو طبیبی مدح خوانت عندلیب بوستان
دلبری را تو خلیقی ، عاشقان را تو روان
مردنازی ، دلنوازی، چاره سازی، پر توان
تو سدیدی، صاحبِ وعد و وعیدی، قهرمان
حامدِ تو خالقِ کونین ذات مستعان
زان که از بار گنه پشتش خمیده چون کمان